Luther blikt terug

Aan het eind van zijn leven blikt Luther terug, b.v. op zijn bijbeluitleg. Stond hij in het begin nog in de middeleeuwen, gaandeweg staat hij in de Nieuwe Tijd, de Renaissance. Het raadplegen van oude bronnen komt in de mode, tegelijk ontdekt hij dat de bijbel geen gewoon boek is: de Heilige Geest spreekt tot mij. Niks geen allegorie, geen drama of filosofie. Hij kreeg een hekel aan Socrates (hoewel die aardige opmerkingen kan maken, maar het niet Gods Geest.) Ook de scholastiek, waarin hij opgeleid was, kreeg er van langs: potsenmakers!